XX. mendeko Euskararen Corpus estatistikoa

Testuingurua

plisti-plasta zebilen haren arrakalan, musika zerutiartzat hartzen nituen soinuak atereaz.

Lurrera erori ginen eta buelta hartu genuen, orain lauhankan zegoen nire aurrean, bere ipurmasaila kolore-gorriak ikusten nituen, eta bere ahotsa entzuten nuen gehiago eta gehiago eskatuz, ezin nintzen gelditu.

Indarrez estutu nuen ipurdia; zakila bere baitatik atera, eta bere bizkargainean isuri nintzen. Gustatzen zait neu nola korritzen naizen ikustea!

Neskak ez zuen aski eta, hasperen bat eginda gero, une hartan nirea baino gehiago berea zen zakil hura berriro zuzpertzen hasi zen.

Kubatar sinestezin bat egin zidan orduan: bere bi titiek ito nahirik bezala estutu zuten nire txilibitua, honek, tarteka, bere burutxo gorria erakusten zuelarik erretenean.

Orduan, nire morroiari gauzatxoak kontatzen hasi zen, odolak nire lokiak mailukatzen zituen, eta nire traidoretxoa gero eta handiagoa ari zen bihurtzen.

Bere ipurdi biribil eta tentearen oroimenak lausotu egiten zidan pentsamendua, gerritik heldu nion, mahaian apoiatu zen, eta pozik eskaini zitzaidan; bera ere desiatzen zegoela esan zidan.

Ez zitzaidan batere kosta ipurditik ematea, horren zain zegoela zirudien, hain irekia zegoen eze; baina, hondoratu nintzenean, bere ipurditxoa itxi egin zen eta estutu egin ninduen, inoizko plazerrik handiena ematen zidalarik; bera ere bihurrika zebilen, eta bere txilioak gero eta ozenagoak ziren; hazi-txorroari jarein nionean bere barnemuinetan, zerua buru gainera erori zitzaidala uste izan nuen, mazo..